گروه ورزش - دو هفته ديگر تكليف آبي‌های پایتخت در ليگ يازدهم مشخص خواهد شد. دوم يا سوم؟! چه فرقي مي‌كند؟قهرماني در ليگ ديگر برای شاگردان مظلومی تا حدود بسیار زیادی از دست رفته است؛ رويايي كه مي‌توانست آبي‌ها را به تيمي يگانه در همه ادوار ليگ برتر تبديل كند. 2 جام در يك فصل!

به گزارش رجانیوز، ديگر هیچ یک از منتقدان سرمربی فعلی استقلال نمی‌توانستند حرف از رفتن مظلومي به میان آورند و امير قلعه‌نويي را علم كند يا با او قرار پنهاني بگذارد، ناهار بخورد و براي استقلال نقشه بكشد؟! اما این شانس تا حدود بسیار زیادی برای استقلال و مظلومی از بین رفت تا فرصت استثنایی برای آبی‌های پایتخت به هدر برود.

آبي‌های پایتخت براي رسيدن به جایگاه امروز موقعيت‌هاي فراواني را از كف دادند. بازي با شهرداري تبريز در واقع آخرين پرده از نمايش ضعيف و نااميدكننده آبي‌ها در ورزشگاه آزادي بود، ورزشگاهي كه در فصل جاري براي استقلال خوش‌يمن نبود. استقلال در هفته سي و يك بار ديگر طعم تلخ از دست دادن امتياز را در ورزشگاه خودش چشيد؛ چقدر تلخ است طعم اين باخت‌ها و تساوي‌ها!

نگاهي به نتايج آبي‌ها در فصل جاري نشان می‌دهد شاگردان مظلومی در خانه به هیچ وجه در حد یک تیم مقتدر ظاهر نشدند. استقلال چند امتياز را راحت در ورزشگاه آزادي از دست داد؟ پاسخ این سوال عدد 18 است.مظلومی و بازیکنانش 18 امتياز به سادگي در ورزشگاه آزادي از دست دادند تا به این ترتیب موقعیت قهرمانی به چالش کشیده شود. تصور كنيد تنها نيمي از اين 18 امتياز اگر در شرایط کنونی به حساب استقلال واریز می‌شد؛ چه اتفاقي رخ مي‌داد؟ 9 امتياز عدد كمي نيست. اين عدد را به 60 امتياز كنوني استقلال اضافه كنيد، چه رقمي به دست مي‌آيد؟ عددی که استقلال می‌توانست به واسطه آن جام دوم را بالای سر ببرد آن هم بدون دغدغه و استرس کاذب.

 آيا با اين امتياز الان ليگ براي استقلال با قهرماني تمام نشده بود؟ عصر جمعه هفته گذشته را مي‌شد مثل 5 اسفندماه سال 90 در كتاب خاطرات استقلال نوشت. عصر جمعه مي‌توانست روزي به يادماندني و فراموش نشدني براي آبي‌هاي پايتخت باشد. روز قهرماني، روز دوباره قهرمان شدن، روزي كه يكصد هزار تماشاگر گرداگرد هم جمع شده‌اند تا قهرماني دوباره آبي‌ها را جشن بگيرند. استقلال مي‌توانست جاودانه باشد، استقلال مي‌توانست اول باشد؛ نخستين تيمي كه به اصطلاح فوتبالي‌ها دبل مي‌كند (يعني دو جام در يك فصل مي‌گيرد!) اما نشد تا رویای قهرمانی نقش بر آب شود.

رتبه‌اي كه امروز پيش روي‌مان قرار گرفته محصول چيست؟ مصدوميت پي در پي بازيكنان؟ رفتن فرهاد مجيدي، كرار جاسم و وليد علي؟! مصاحبه‌هاي حاشيه‌ساز اعضاي هيأت مديره، تلاش قلعه‌نويي و دوستدارانش براي بازگشت به استقلال و كوشش‌هايي كه بي‌وقفه مي‌شد؟! كدام يك؟! يك قطار علامت سوال روي سرمان شكل گرفته است.

پرويز مظلومي و همكارانش در اين نتايج خانگي نقش اول را بازي مي‌كنند يا بازيكنان؟! دلايل پشت سر هم و يكي پس از ديگري در ذهن متبادر مي‌شود. به واقع اما استقلال بيش از همه از درجه فني زير سوال است. همه دلايلي كه ذکر شد در ناكامي استقلال نقش داشته اما مظلومي، همكاران و بازيكنان بدون تعارف از بازيگران نقش ناكامي‌ها در ورزشگاه خانگي هستند. اما آنچه بيش از همه استقلال را در ورزشگاه خانگي متأثر كرد استقبال كم از بازي‌هاي اين تيم بود.

تماشاگران استقلال هم كم در از دست رفتن امتيازهاي خانگي مقصر نيستند. آبي‌ها چند بازي را در ورزشگاه آزادي در حضور قليل هواداران خود پشت سر گذاشتند؟ آمار اين بازي‌ها هم پيش روي ما قرار گرفته است... نگاهي به تعداد تماشاگراني كه در روزهاي ميزباني به ورزشگاه آزادي آمده‌اند، عمق فاجعه را به رخ مي‌كشد. استقلال تنها در 3 بازي مقابل تراكتورسازي، فجر و داماش تماشاگران قابل توجهي داشته است. آيا مي‌توان به سادگي از كنار اين آمار گذشت؟

شكي نيست استقبال اندك از بازي‌هاي استقلال در ورزشگاه آزادي خود يكي ديگر از دلايلي است كه منجر به از دست رفتن 18 امتياز خانگي در فصل يازدهم شده است.